De kasten puilen aan alle kanten uit en zitten vol met oude kinderspullen die nodig uitgezocht moet worden. Van veel dingen kun je makkelijk afscheid nemen, maar van de schattige kleertjes, het favoriete speelgoed en het familiewiegje is dat een heel ander verhaal. Herinneringen hè? Misschien voor later voor de kleinkinderen? Waarom hebben we toch zo’n moeite om spullen weg te doen?
Onze ouders zijn opgegroeid met het motto 'Wie wat bewaart die heeft wat!'. Klopt, maar jeetje hé… dit neemt ook een hoop ruimte in beslag. Toen wij zelf kinderen kregen mochten we een rondje over de zolder lopen en kijken wat we wilden hebben. Met de beste bedoelingen heeft dit een paar decennia op zolder staan wachten op de kleinkinderen, maar de tijd had de kwaliteit en houdbaarheid ingehaald. Die wandelwagen zonder vering, de box met te wijde spijlen, vergeelde boekjes, gevaarlijk speelgoed en kleertjes waar het weer in was gaan zitten. Over de smaak die was veranderd zullen we het maar niet hebben. Eigenlijk zonde van al die spullen.
Ik heb toen besloten om dit anders te doen bij mijn kinderen en hun spullen. Ik ben nogal van het opruimen, dus ik loop als een soort bezemwagen achter mijn kinderen aan. Hij kan lopen? Mooi! Dan kan de loopwagen weg. Klimt hij al uit de box? Dan heeft dat ook geen zin meer om die te houden. Te kleine kleren gingen meteen naar neefjes of nichtjes en anders naar het goede doel. Maar wees gerust, de meest dierbare spullen heb ik van ze bewaard.
Weg ermee! Je gaat het toch niet repareren of er een ander blij mee maken. Niemand zit te wachten op een puzzel die niet compleet is of kleren met vlekken erop.
Is het over pak hem beet 30 jaar nog steeds heel, bruikbaar en tijdloos? Je hebt speelgoed zoals Lego® en Playmobil® dat kwalitatief goed, sterk en tijdloos is, maar ander speelgoed heeft dat minder en de kwaliteitseisen veranderen ook nog wel eens. Bewaar dus alleen het meest waardevolle of emotionele speelgoed. Van elke categorie zou ik er maximaal 5 bewaren, enkel als sentiment en niet om nog gebruikt te worden door de volgende generatie. En over 30 jaar regel je wel via Marktplaats een nieuwe box of speelgoed als je kleinkinderen komen logeren. Die voldoen dan tenminste aan de eisen van die tijd.
Als er onvoldoende emotionele waarde zit aan spullen kan je je afvragen of het niet beter is om het te verkopen of weg te geven aan een kind dat er direct mee kan spelen. Dan ben je ook nog eens lekker duurzaam en circulair bezig 😉.
Het klikt nu alsof ik geen herinneringen aan de spullen van mijn kinderen wil koesteren, maar dat is gelukkig niet het geval. Ik heb voor iedereen in huis een memory-box aangeschaft. Daarin bewaar ik de meest sentimentele spullen zoals eerste kleertjes, schoentjes, knuffel of hele speciale spullen die niet te vervangen zijn. Eens in de zoveel tijd wordt die weer tevoorschijn gehaald en bekeken. Ik gebruik het excuus van de memory-box ook nog wel eens als ik een nietszeggende tekening bij het oud papier heb gedaan en ze er toch naar vragen. “Heeft mama in de memory-box gedaan.” en tevreden lopen ze weg.
Het liefst zou je alleen opruimen. Het gaat veel sneller en er bestaat ook niet ineens een behoefte om het te houden terwijl ze er eerst niet naar omkeken. Irritant, I know… Maar het zijn de spullen van je kind en die mag er over beslissen. Vraag vooral waarom ze het willen bewaren en of er geen alternatief is. En zeg dat als ze ervoor kiezen spullen weg te doen er vanzelf ruimte komt voor nieuw speelgoed. Wedden dat dan ineens van alles weg kan?
Stel jezelf bij twijfel de volgende twee vragen. Word ik er echt blij van? Dat geeft meestal aan dat het bruikbaar, sentimenteel of informatief is. Alle andere redenen zijn geen goede redenen om iets te bewaren. En wat vind je waardevoller de spullen zelf of de extra ruimte die je ervoor terugkrijgt?
Op de crèche en in de kleuterklas wordt er heel wat afgeknutseld en getekend en alle kunstwerken mogen mee naar huis… yeeh!! Maar ja, hoeveel kunstwerken moeten daadwerkelijk aan de muur hangen? Vaak kan je al meteen een scheiding maken tussen tekeningen waar een paar strepen op staan of waar alle energie in zit. De eerste kunnen vaak al meteen geruisloos naar de papiercontainer. De overige kunstwerken kan je een maand bewaren en aan het einde daarvan eventueel in overleg met je kind de twee mooiste bewaren. Zo leert je kind meteen keuzes te maken en hoef jij niet alles te bewaren. Vraag je ook af of je het echt fysiek moet bewaren of dat je er een foto van kan nemen en daar uiteindelijk een fotoboek van maakt.
Je zal merken dat opruimen je letterlijk en figuurlijk rust geeft. Je hebt alleen nog de spullen in huis waar je echt blij van wordt. Geeft dat even een fijn gevoel! Wanneer haal jij die bezem tevoorschijn om aan de slag te gaan?